Ile zarabia kynolog?

Kynolog to osoba, która zajmuje się psami w bardzo szerokim pojęciu. Zajmuje się zarówno behawiorystyką jak i profesjonalnym psim treningiem. Sprawdziliśmy, ile zarabiają kynolodzy.

Ile zarabia kynolog?

Kynologia to nauka zajmująca się pochodzeniem, hodowlą, wychowaniem i tresurą psów. Jest odrębną dyscypliną naukową, obejmującą także informacje o psach będące w zakresie etologii, anatomii, fizjologii, genetyki oraz patologii tych zwierząt. Należy jednak pamiętać, że kynologia nie stanowi sztucznie wyodrębnionych zagadnień innych nauk. Kynologia obejmuje te zagadnienia innych nauk, które pośrednio lub bezpośrednio odnoszą się do psa, jak również bada związki pomiędzy nimi, bazując na psie jako podmiocie i przedmiocie tych badań.

Ile zarabia kynolog?

Obecnie psi rynek jest jednym z najprężniej rozwijających się i dochodowych interesów. Coraz więcej osób jest zainteresowanych pracą w charakterze psiego trenera. Ci, którzy zaczynają pracę w „psiej branży”, zarabiają średnio 1700 zł netto. Zarobki bardziej doświadczonych w tej dziedzinie mogą sięgać nawet 8 000 zł miesięcznie.

Sesje indywidualne to często kwoty około kilkuset złotych, zajęcia grupowe – ok. 100 zł za pojedyncze spotkanie od każdego uczestnika. Dużo zależy też od rodzaju szkolenia, tego, jakie zachowania korygujemy i czego mamy dane zwierzę nauczyć. Liczba zajęć przy eliminowaniu agresji lub nietypowych lęków będzie różniła się od spotkań poświęconych na nauczenie podstawowych umiejętności. Nie jest to jednak reguła – bardzo dużo zależy od samego psa i jego właściciela.

Jak zostać kynologiem?

Najprostszą drogą do zostania kynologiem, jest ukończenie odpowiednich studiów wyższych. Absolwent kierunku kynologia posiada wiedzę z zakresu nauk podstawowych, tj. anatomii, biochemii, fizjologii, mikrobiologii, genetyki zwierząt oraz rozumie ich rolę i znaczenie w procesie poznania budowy i funkcji życiowych zwierząt ze szczególnym uwzględnieniem psowatych. Posiada poszerzoną wiedzę z zakresu dobrostanu, żywienia, rozrodu, higieny oraz etologii i behawioru psów.

Co powinien wiedzieć kynolog?

Kynolog zna metody hodowlane stosowane w amatorskiej hodowli psów rasowych, zasady profilaktyki weterynaryjnej, udzielania pierwszej pomocy, podstawy rehabilitacji psów oraz regulacje prawne w chowie i hodowli psów. Zna objawy najważniejszych chorób, w tym zakaźnych i pasożytniczych oraz wad genetycznych i wrodzonych. Posiada podstawy psychologii psa, w tym organizacji socjalnej psów, zna przyczyny i rodzaje agresji psów. Zna również zasady zapobiegania bezdomności psów.

Oprócz tego, osoba która kończy studia na tym kierunku zna organizacje i związki kynologiczne, potrafi zinterpretować przepisy i wzorce ras, zna i rozumie zasady organizacji wystaw i pokazów, regulaminy hodowli psów rasowych, regulaminy prób pracy i zawodów sportowych. Zna typy użytkowe psów oraz podstawy ich szkolenia oraz ekonomiczne aspekty amatorskiej hodowli psów rasowych. Posługuje się językiem obcym na poziomie B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy, umożliwiającym korzystanie z literatury fachowej oraz nawiązywanie bezpośrednich kontaktów zawodowych.

Kynolog powinien potrafić wykonać podstawowe zabiegi pielęgnacyjne, w tym groomerskie oraz zaprezentować psa na wystawie i pokazie. Potrafi nauczyć psa podstawowych elementów z zakresu użytkowości oraz rozwiązać problemy wychowawcze. Posiada umiejętność udzielenia pierwszej pomocy w nagłych zachorowaniach i wypadkach, podczas krycia, ciąży i porodu. Posiada wiedzę i umiejętności niezbędne do otwarcia lub pracy w hotelu, ośrodka szkolenia  dla psów oraz salonu groomerskiego. Zna i rozumie etyczne aspekty chowu i hodowli psów rasowych. Absolwent posiada podstawy znajomości chowu i hodowli innych zwierząt udomowionych.

Środowisko pracy kynologów

Kynolog pracuje w miejscach i sytuacjach, które występują w trakcie życia psa oraz podczas wykonywania zadań specjalistycznych. W swojej pracy posługuje się: obrożami, szelkami, smyczami, klikerami, smakołykami, aportami,  zabawkami. W celu osiągnięcia u psów pożądanego poziomu uspołecznienia korzysta z pomocy innych ludzi lub zwierząt. Podczas szkolenia psów do zadań specjalistycznych wykorzystuje specyfikę otoczenia, w którym pies ma pracować oraz użytkuje wózki inwalidzkie, sanie, łodzie, pojazdy, ubiory sygnalizującoochronne dla psów, sygnalizatory dźwiękowe, przeszkody, próbki substancji i inne.

Czas pracy kynologa bardzo często zależy od dobrostanu psa oraz powinien być dostosowany do predyspozycji i możliwości zwierzęcia. Zaleca się, żeby podczas szkolenia psów towarzyszących na jednego tresera przypadało nie więcej niż pięciu przewodników z psami, a czas trwania pojedynczego spotkania z udziałem psów nie przekraczał 60 minut. Zagrożeniem w pracy tresera są agresywne i gwałtowne zachowania psów. Treser prowadzi własną działalność gospodarczą lub jest zatrudniony przez szkołę dla psów, lecznicę dla zwierząt, schronisko dla bezdomnych zwierząt, organizację zajmującą się psami bądź jednostkę organizacyjną wykorzystującą psy do zadań specjalistycznych.

Trener psów – wymagania

Praca kynologa może również polegać na byciu psim trenerem. Wykonywanie zawodu tresera psów wymaga pozytywnego stosunku do psów oraz doceniania wagi różnych funkcji, jakie zwierzęta te pełnią w dzisiejszym świecie. Treser psów powinien cechować się empatią wobec psów, jak również opanowaniem, cierpliwością, spostrzegawczością, wnikliwością w analizowaniu przyczyn zachowań psów, refleksem i zdolnością koncentracji.

W tym zawodzie niezbędne są zdolności komunikacyjne, a także umiejętność przekazywania wiedzy i kształcenia umiejętności praktycznych oraz motywowania przewodników do samodzielnego wykonywania ćwiczeń z psem. Treser powinien mieć dobrą kondycję fizyczną, sprawność ruchową i koordynację wzrokowo-ruchową. Przeciwwskazaniem do wykonywania zawodu tresera psów są: nerwowość, negatywny stosunek do zwierząt, niski poziom umiejętności społecznych, silna alergia na sierść lub wydzieliny psa oraz stan zdrowia uniemożliwiający pracę z psem.

Jakie są możliwości rozwoju zawodowego dla treserów?

Treser psów rozpoczynający pracę oferuje usługi z zakresu zwiększania poziomu uspołecznienia głównie młodych psów oraz uczenia ich współpracy z człowiekiem. Wraz z nabywanym doświadczeniem rozszerza zakres swoich usług o pomoc przewodnikom nad zmianą tych zachowań psów, które są uciążliwe lub groźne dla otoczenia.

Ocenianie predyspozycji psychicznych psa wymaga najczęściej co najmniej rocznego doświadczenia w pracy tresera psów. Po ukończeniu kursów doszkalających treser może szkolić psy do wykonywania zadań specjalistycznych. Treser psów przez czas aktywności zawodowej powinien doskonalić swoją wiedzę i umiejętności, uczestnicząc w seminariach, warsztatach i kursach branżowych oraz prowadząc samokształcenie.

Sporty kynologiczne

Sporty kynologiczne to wszystkie rodzaje sportów, które powiązane są z psami. Należą do nich:

Są to formy spędzania wolnego czasu z psem, oparte na pracy bez przymusu i przemocy. Sprawiają radość i psu, i właścicielowi. Ze względu na różnorodność sportów kynologicznych cieszą się one dużym zainteresowaniem np. podczas wystaw psów rasowych.

Agility

Jest to sport, polegający na tym, że pies prowadzony przez swojego przewodnika głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód.

Pies musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, ale nie zna ich układu przed startem – przewodnicy przed startem mają czas na zapoznanie się z układem toru i ich zadaniem jest sprawne poprowadzenie psa przez tor. Należy zaliczać tzw. strefy kontaktu, np. pies wbiegając na równię pochyłą nie może od razu skoczyć na jej szczyt, ale musi zaliczyć każdą jej strefę.

Psy oceniane są przez sędziów w kategoriach dostosowanych do wielkości psa. Dla mniejszych psów poprzeczki niżej, dla większych wyżej.

Canicross

ficjalna dyscyplina sportowa należąca do grupy sportów psich zaprzęgów. Polega na bieganiu z psem upiętym na smyczy z amortyzatorem długości ok. 2,5 w rozciągnięciu, łączącej się z pasem na talii maszera. Pies biegnie przodem pomagając tym samym w biegu zawodnikowi. Wyścigi tej dyscypliny odbywają się w warunkach bezśnieżnych. Canicross można uprawiać z dowolnym psem w dobrym stanie fizycznym i odpowiednim wieku.

Coursing

Jest to pogoń pary psów za imitacją zająca symulującą prawdziwą ucieczkę.  Tor ucieczki ma długość od 500 do 1000 m.owca punktowana jest osobno. W klasyfikacji liczy się zaciętość, zwinność, inteligencja oraz umiejętność pokonywania przeszkód. Psy noszą obowiązkowo kaganiec i czaprak, bądź obrożę w kolorach czerwonym i białym lub niebieskim.

Dogfrisbee

sport polegający na rzucaniu dyskiem frisbee przez człowieka i chwytaniu go przez psa. Wyróżniamy parę dyscyplin:

1. superminidistance – wyznaczonym polu pies aportuje dysk na specjalnie. Strefa łapania podzielona jest na pola, z których każde jest punktowane inaczej. Im dalszy rzut, tym więcej punktów, dodatkowo pies otrzymuje 0,5 pkt, gdy złapie dysk z oderwanymi wszystkimi 4 łapami od ziemi. Czas konkurencji wynosi 90 sekund.
2. timetrial – polega na wykonaniu dwóch 20-metrowych rzutów, złapanych przez psa, w jak najkrótszym czasie
3. longdistance – polega na wykonaniu jak najdłuższego rzutu
4. freestyle – człowiek pokazuje różne techniki rzutów, a pies różne chwyty. Wszystko jest zebrane w układ z muzyką. Podczas występu przewodnik rzuca maksymalnie 10 talerzykami, a czas konkurencji to nie więcej niż 2 minuty. Liczy się zarówno skuteczność, jak i zgranie danej pary, technika i ilość rozmaitych rzutów. W skład takiego występu wchodzą odbicia od ciała przewodnika, przeskoki przez ciało, salta oraz inne elementy;
5. dogdartbee – polega na rzucaniu talerzyka tak, aby pies złapał w odpowiedniej strefie (podobne do popularnych rzutek).

Istnieją również specjalne zawody dla psów młodych, na których zabronione są wysokie skoki, salta oraz inne specjalne elementy.

Dogtrekking

Dogtrekking to szybki spacer lub bieg z psem. Od klasycznego spaceru różni się tym, że pies przypięty jest do właściciela za pomocą specjalnej linki. Różnica pomiędzy spacerem a dogtrekkingiem tkwi przede wszystkim w długości trasy. Te krótsze – długości 15-20 km jest w stanie przejść praktycznie każdy zdrowy człowiek. Ale przebycie już 40 km wymaga dobrego przygotowania kondycyjnego.

Pies, pod warunkiem, że nie jest typowym kanapowcem, z łatwością pokona wyznaczony dystans, jeśli regularnie będzie dostawał pożywienie. Polskie dogtrekkingi bez problemu pokonują nawet psy rasy chihuahua.

Dummy

Dummy to po prostu aportowanie. Przy czym warto wiedzieć, że słowo „aport” określa nie tylko czynność opierającą się na przynoszeniu przez psa przedmiotu, ale również sam rzucony obiekt. Tym samym dummy nazwiemy też np. materiałowy wałek ze sznurkową końcówką ułatwiającą rzucanie.

W zawodach mogą brać udział tylko retrievery. W Wielkiej Brytanii sport ten cieszy się ogromnym powodzeniem, jednak i u nas nie brakuje chętnych zawodników. Psy wykonują aport z lądu i wody. Używane są tutaj gładkie 0,5-kilogramowe dummy w zielonym kolorze. Aport oceniany jest w skali od 0 do 20 punktów. Liczy się umiejętność zapamiętania, gdzie upadł rzucony przedmiot, kolejność przynoszenia kilku rzuconych dummy, współpraca z opiekunem. Plusem tego sportu jest to, że obojętnie, które miejsce w zawodach zajmie nasz ulubieniec, będzie się przy tym świetnie bawił, gdyż aport to genialna forma psiej rekreacji.

Flyball

To psi sport, wyścigi równoległe psich sztafet. Zadanie każdego psa polega na przebiegnięciu przez cztery przeszkody do maszyny tzw. boxu, który po naciśnięciu łapą (lub w przypadku małych i lekkich psów – całym ciałem) wyrzuca piłkę, a następnie powrót z tą piłką do właściciela w jak najkrótszym czasie. Sport ten uprawia się w drużynach, składających się z czterech psów.

Na torze znajdują się cztery płotki ustawione 3,05 m od siebie, w tym pierwszy z nich znajduje się w odległości 1.83 m od linii startu-mety (fotokomórki), a ostatni 4.57 m od boxu flyballowego. Łącznie daje to 17,07 m długości toru. Wysokość przeszkód (17,5 cm – 35 cm) zależy od wysokości w kłębie najniższego psa w drużynie. Opiekunowie psów podczas trwania wyścigu pozostają poza linią startu-mety. Sport ten powstał z pomysłu Kalifornijczyka Herberta Wagnera, który w latach 70. wynalazł wyrzutnię piłek tenisowych.

Obiedience

Obiedience to posłuszeństwo sportowe, w którym ważną rolę odgrywają szczególiki. To, że pies po przyjściu do nas siądzie krzywo nie wpływa na nasze wspólne z nim życie, ale już poważnie rzutuje na ocenę sędziego. Dlatego jest to dyscyplina przede wszystkim dla osób cierpliwych, spokojnych, którym doskonalenie precyzji wykonania polecenia sprawia wystarczająco dużo frajdy, by mieć motywację do dalszej pracy.

Regulamin Obedience przewiduje klasy w zależności od stopnia trudności- dla początkujących mamy klasę 0, potem jest 1, 2 oraz klasa międzynarodowa- 3. Żeby przejść z klasy 0 do 1 należy uzyskać jedną ocenę doskonałą. Przejście od 1 do 2 i dalej to dwie oceny doskonałe od dwóch różnych sędziów. Klasa 0 jest wydaje się być naprawdę łatwą i w zasadzie do przejścia dla każdego, dobrze wychowanego psa.

Sheepdog trials

Sheepdog trials to widowiskowa dyscyplina gdzie pies zagania różne zwierzęta hodowlane np. owce, kury, gęsi itd. w miejsce określone przez regulamin. Właściciel wydaje komendy a pies wykonuje je szybko i sprawnie. Liczy się czas, dokładność psa oraz jego naturalny instynkt pasterski.

Weight pulling

Zasady tej dyscypliny sportowej są proste – pies musi po prostu przeciągnąć bez faulu sanki lub wózek z ciężarem, na odległość 10 m (odległość obowiązująca w Europie) lub 16 stóp (odległość obowiązująca w USA).

Handler to prowadzący i trener psa. Handlerem nie musi być właściciel, może to być osoba wynajęta do trenowania i wystawienia psa w zawodach) może zachęcać psa na różne sposoby, nie może jednak dotykać psa, używać smakołyków, zabawek lub innych przedmiotów, szczuć psa oraz wykorzystywać innych zwierząt, stymulując nimi psa do ciągnięcia.

Przeciąganie ciężarów dla psów to zawody, które są otwarte dla wszystkich psów, zarówno rasowych jak i mieszańców. Psy podzielone są na kategorie wagowe (w USA jest ich 6), przy czym dla każdej kategorii obowiązuje maksymalny limit wagi dla pierwszego ciągnienia, ze względu na bezpieczeństwo oraz zdrowie zwierząt uczestniczących w zawodach.

Konkurencja ta może odbywać się na dwóch rodzajach podłoża, w zależności od pory roku. W zimie odbywa się na śniegu, a latem na krótko przyciętej trawie. Podłoże na którym ciągnie pies, powinno być takie samo jak to, po którym toczy się wózek (lub sanie).

Podsumowanie

Praca kynologa jest bardzo odpowiedzialna i wymagająca. To od niego zależy wiele rzeczy, w tym to, jak zostaną rozwiązane niesubordynacje naszego psiego przyjaciela. Dobry kynolog powinien być odpowiedzialny oraz wykazywać się dużą empatią, ponieważ przede wszystkim jest to praca ze zwierzętami.