Ile jest walut na świecie?

Według oficjalnych danych na świecie jest aktualnie 190 państw. Według raportu Organizacji Narodów Zjednoczonych daje to aż 180 uznanych urzędowo walut. W liczbę 180 walut wliczają się również te waluty, które nie posiadają niezależnego kursu. Po wyeliminowaniu tego typu systemów pieniężnych, pozostaje 130 walut światowych.

Oprócz walut uznanych przez ONZ na świecie istnieje wiele innych systemów pieniężnych. Jedną z propozycji krajów półoficjalnych może być Scudo Maltańskie, którym posługują się członkowie Suwerennego Zakonu Maltańskiego. Jeżeli wejdziemy w posiadanie tego typu waluty nieoficjalnej musimy być szczególnie ostrożni, ponieważ rzadko są one uznawane za oficjalne środki płatnicze.

Pojęcia takie jak dolar, euro, funt są wszystkim bardzo dobrze znane. Jednak warto wiedzieć, że istnieją również inne, niezbyt popularne waluty, z których nazwami być może nigdy wcześniej się nie spotkaliśmy. Do takich nietypowych walut należą m.in. boliwiany, cedi, dalasi i wiele innych. Nie możemy powiedzieć jednak, że tego typu waluty są mniej ważne. Co prawda dolar amerykański czy euro ma duże znaczenie na rynku finansów, jednak nawet mało istotne waluty, mogą mieć dla mieszkańca danego kraju ogromne znaczenie.

Przydatną informacją jest, że jednym z wymogów, aby waluta była akceptowalna jest to, że musi być środkiem wymiany. Jednak nie wszystkie waluty możemy ze sobą wymienić. Jest to regulowane nadrzędnie przez dany kraj. Ponadto, każda waluta musi być również środkiem rozliczeniowym oraz środkiem rozliczania płatności w transakcjach międzynarodowych.

Znaną dziś alternatywą dla standardowej waluty jest kryptowaluta. Jest to wirtualna moneta, która przez większość państw nie jest uznawana za środek płatniczy. Najbardziej popularną odmianą kryptowaluty jest bitcoin. Obecnie na rynku finansowym istnieje kilka miesięcy odmian monety wirtualnej. Ta imponująca ilość bierze się głównie stąd, że walutę cyfrową może stworzyć osoba prywatna. Dodatkowo, z tego typu wirtualnych pieniędzy może skorzystać każdy zainteresowany tym tematem.

Liczba walut na świecie: 180
Najpopularniejsza waluta: dolar amerykański
Liczba lokalnych walut na świecie: około 5000
Najstarsza waluta: funt szterling (brytyjski)
Najdroższa waluta: dinar kuwejcki
Najtańsza waluta: boliwar wenezuelski

Waluta lokalna charakteryzuje się tym, że nie posiada wsparcia rządu i często nie posiada również praw do bycia środkiem płatniczym. Tego typu waluty są akceptowane na ograniczonym terenie, na którym zazwyczaj panuje zaburzenie finansów. Skąd wzięły się waluty lokalne? Historycznie w XIX oraz XX wieku podczas kryzysów ekonomicznych oraz gospodarczych, wiele banków próbowało zapanować nad potrzebą posiadania pieniądza i tworzyło pieniądze alternatywne. Z czasem takie przejściowe środki stawały się niekiedy walutą narodową.

Obecnie najczęściej spotykaną formą waluty lokalnej są bony firmowe, które pracownicy otrzymują jako równowartość swojej wypłaty. Aktualnie na świecie dostępnych jest około 5000 lokalnych walut. Najpopularniejsze z nich to:

• Eusko – waluta francuskich Basków
• Fureai kippu – japońska waluta dla seniorów
• Funt Lewes – lokalna waluta z Lewes w Wielkiej Brytanii
• Dolar Calgary – lokalna waluta z Calgary w Kanadzie
• Wörgl – niemiecka waluta lokalna z czasów 20-lecia międzywojennego
• Zielony – Polska Waluta Lokalna

Waluty lokalne często występują w formie żetonów, bonów, kart prezentowych, czy pieniędzy w świecie gier internetowych. W Polsce większość pamięta jeszcze czasy PRL-u, w których rolę lokalnej waluty odgrywały bony PeKaO. W większości przypadków przyjęło się, że waluty lokalne są silnie związane z walutą krajową.

Warto wiedzieć, że walut lokalnych nie zdobędziemy w kantorach, ponieważ są tam dostępne tylko oficjalne narodowe waluty. Z niektórych walut nigdy nie będziemy mogli skorzystać. Jak to możliwe? Dzieje się tak przez to, że niektóre z nich są używane jedynie jako instrumenty finansowe. Służą do rozliczania i tworzenia statystyk międzynarodowych. Dodatkowo fakt, że służą jedynie do kalkulacji bankowych sprawia, że nie posiadają one formy fizycznej.

Na świecie istnieje 10 najważniejszych walut pod względem procentowego obrotu:

1) Dolar amerykański (USD)
Jest to waluta obowiązująca w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Dolar amerykański to najważniejsza waluta na całym świecie. Według danych BIS w 2019 ponad 88% wszystkich transakcji walutowych na świecie zostało przeprowadzonych za pomocą tej waluty. Warto wiedzieć, że nie tylko w Stanach Zjednoczonych wykorzystuje się dolara amerykańskiego – obowiązuje on również oficjalnie m.in. w Salwadorze, Ekwadorze, Mikronezji i kilku innych krajach.

2) Euro (EUR)
Podróżując po Europie na pewno większość z nas zauważyła, że euro obowiązuje we wszystkich krajach Unii Europejskiej, które zdecydowały się przyjąć tę walutę (jest to aż 19 krajów członkowskich, z 28). Ponadto, jest to druga waluta na świecie, która jest najczęściej wykorzystywana podczas transakcji pieniężnych.

3) Jen japoński (JPY)
Podium zamyka waluta obowiązująca oficjalnie w Japonii. Jak to możliwe? Przede wszystkim dzięki temu, że japońska gospodarka oraz ekonomia silnie wpływa na siłę nabywczą ten waluty. Dostępne dane z kwietnia 2019 informują, że jen japoński był odpowiedzialny prawie za 17% wszystkich transakcji na świecie.

4) Funt szterling, inaczej funt brytyjski (GBP)
Odejście Wielkiej Brytanii ze strefy euro jeszcze nie nastąpiło, dlatego to właśnie funt brytyjski jest oficjalną walutą obowiązującą w tym kraju. Na jego silną pozycję wśród walut światowych wpływa przede wszystkim polityka monetarna banku centralnego, skala bezrobocia oraz wysokość PKB.

5) Dolar australijski (AUD)
Chociaż udział procentowy dolara australijskiego w globalnych walutach rezerwowych wynosi zaledwie niecałe 2%, to jest on jedną z najważniejszych walut na świecie. Ta oficjalna waluta Australii zyskała swoją siłę dzięki prężnie rozwijającemu się w tym kraju eksportowi węgla, miedzi i stali. Ponadto, Australia jest państwem, które zajmuje czołowe miejsce w importowaniu ropy naftowej. Ciekawostką jest, że to właśnie dolar australijski był pierwszą walutą na świecie, którą wyprodukowano w formie plastikowej.

6) CAD – Dolar kanadyjski
Jest to waluta obowiązująca w Kanadzie, która powstała na skutek chaosu walutowego panującego w tym kraju w XVII i XVIII wieku. Nazywana jest ona młodszym bratem amerykańskiego dolara m.in. ze względu na podobny podział nominałów oraz symbol $. Co więcej, kurs tej waluty jest silnie uzależniony od współpracy Kanady ze Stanami Zjednoczonymi. Wynika to z tego, że to właśnie do USA eksportuje aż ponad 75% swoich zasobów surowcowych.

7) CHF – Frank szwajcarski
Podobnie jak dolar kanadyjski jest to stosunkowo młoda waluta i powstała w celu uporządkowania różnych lokalnych walut. Jest to oficjalna jednostka walutowa obowiązująca w Szwajcarii oraz Liechtensteinie. Szwajcaria słynie z wysokiego poziomu usług bankowych oraz ze stabilnej gospodarki monetarnej – dzięki temu frank szwajcarski jest opisywany jako waluta stabilna oraz silna.

8) CNH – Chińskie renminbi
Jest to waluta Chińskiej Republiki Ludowej, która posiada również skrót RMB. W związku z tym, że Chiny prowadzą silnie rozwijającą się wymianę handlową z innymi kontynentami, pozycja tej waluty jest bardzo silna. Jednocześnie chińskie renminbi nie ma wysokiego kursu, co jest akurat zaletą dla tego kraju. Dlaczego? Dzięki niskiemu kursowi renmibi eksportowanie towarów z Chin jest bardziej opłacalne.

9) SEK – Szwedzka korona
Jest to waluta obowiązująca w Szwecji, lecz ze względu na silny rozwój płatności bezgotówkowych w tym kraju, trudno znaleźć koronę w formie banknotu lub monety. Warto dodać, że w Szwecji obowiązuje także euro, lecz ze względu na kurs szwedzkiej korony, to ona jest dominującą w tym kraju walutą. Szwecja prowadzi bardzo dynamiczny eksport samochodów oraz silników co zasila gospodarkę tego kraju i sprawia, że korona szwedzka posiada korzystny kurs.

10) NZD – Dolar nowozelandzki
Ostatnia w tym zestawieniu waluta obowiązuje w Nowej Zelandii. Ciekawostką jest, że wśród lokalnych mieszkańców popularną nazwą tej waluty jest ,,kiwi”, która pochodzi od znanego ptaka zamieszkującego ten kraj. Może się wydawać, że nie jest ona bardzo popularna, lecz przewidywalny kurs tej waluty sprawia, że interesuje się nią wielu inwestorów.

Najstarszą walutą na świecie jest funt szterling. Jego potoczna, bardziej znana nazwa to funt brytyjski. Co ciekawe, pierwsze monety tej waluty były w użyciu już w 775 roku w czasach anglosaskich. Natomiast pierwsze druki banknotów datuje się na rok 1853. W jakiej formie występowały przed drukiem? Bank angielski wypuszczał do obiegu noty bankowe, które posiadały znaczek ,,?” oraz pierwszą cyfrę. Każde kolejne cyfry musiały być wykonywane ręcznie, po czym urzędnik bankowy popisywał każdą notę.

Oficjalny międzynarodowy symbol finta to GBP. Dwie pierwsze litery są skrótem nazwy kraju – Great Britain, natomiast litera P oznacza angielską nazwę funta – pound. Skąd natomiast wziął się drugi człon nazwy tej waluty czyli szterling? Powstał po to, aby odróżnić jednostkę pieniężną od jednostki wagi. Słowo szterling oznacza ,,najwyższą próbę” i jest to odniesienie do srebra.

Jak już wspomnieliśmy w naszym artykule, funt zajmuje trzecie miejsce w rankingu najważniejszych walut świata. Jego udziały procentowe w transakcjach bankowych na świecie wynoszą niemal 9%. Co ważne, funt szterling jest używany nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale również na Gibraltarze, Falklandach i innych jej koloniach.

Obecnie kurs funta brytyjskiego nie jest aż tak stabilny jak wcześniej. Jego wahania wynikają głównie z wydarzeniami związanymi z brexitem, czyli procesem opuszczania przez Wielką Brytanię Unii Europejskiej. Te zmiany prowadzą do tego, że aktualnie funt jest postrzegany przez niektórych jako waluta krajów wschodzących.

Emitentem tej waluty jest Bank Anglii, który reguluje podaż tego pieniądza. Ciekawy jest fakt, że dopiero od 1946 roku bank ten należy całkowicie do Wielkiej Brytanii. Jak już wspominaliśmy, funt szterling nie obowiązuje wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Jego obecność na koloniach brytyjskich sprawia, że emitentami mogą być również banki regionalne. Co ważne, pieniądze produkowane w bankach regionalnych różnią się wizualnie od tych, które wypuszcza Bank Anglii.

Aktualnie powstają plany zastąpienia papierowych banknotów plastikowymi. Bank Anglii uważa, że takie banknoty byłyby znacznie bardziej wytrzymałe przed wszelkimi uszkodzeniami oraz trudniej byłoby je sfałszować.

Polski złoty jako oficjalna waluta pojawił się stosunkowo późno. Było to spowodowane przebywaniem naszego kraju pod zaborami oraz tym, że nie istniał on na mapie świata. Czym więc płacili ludzie, kiedy w Polsce nie istniał jeszcze polski złoty? Były to przede wszystkim dukaty, tynfy czy marki polskie. Burzliwe okresy historyczne naszego kraju sprawiały, że panował chaos związany z różnorodnością monetarną.

W 1924 nastąpiła wymiana marek na złotego. Nastąpiło to późno, lecz polski złoty był wtedy bardzo silną walutą. Wynikało to z faktu, że niemal 30% pieniędzy w obiegu zostało zabezpieczonych w złocie oraz innych obcych walutach. Podczas okresu II wojny światowej w Polsce obowiązywały waluty niemieckie. Złoty wrócił tuż po zakończeniu okresu wojny. W czasach PRL-u większość Polaków mogła nazwać się milionerami. Stało się to przez wzrost inflacji w Polsce.

Aktualnie używamy pieniędzy, które zostały wprowadzone do obiegu 1 stycznia 1995 roku. Polski Nowy Złoty pojawił się na miejscu złotówki. Całkiem niedawno, ponieważ zaledwie 4 lata temu, do obiegu trafiły banknoty 500-złotowe, które są obecnie największymi nominałami w naszym kraju.

W dzisiejszych czasach pojawiają się informację o tym, że polski złoty może zostać zastąpiony przez unijne euro. Jednak do tego czasu naszą walutą zajmuje się Narodowy Bank Polski. Co więcej, polski złoty jest całkiem stabilną walutą, w stosunku do innych walut europejskich. Jest on bardzo nowoczesny oraz zalicza się do grona najlepiej zabezpieczonych banknotów na świecie.

Waluta jest pieniądzem, który obowiązuje w konkretnym państwie. Aby była ona zaakceptowana jako waluta, musi być środkiem rozliczeniowym oraz środkiem regulowania płatności.  Ponadto, powinna być środkiem, dzięki któremu można zbierać oszczędności, środkiem wymiany, a także środkiem wymiany międzynarodowej. Jednostki monetarnej, której nie możemy wymienić na inne waluty nie możemy nazwać walutą międzynarodową.

Istotną informacją jest to, że każda z walut ma swoją osobną nazwę oraz skrót. Skrócona nazwa nominału składa się z trzech liter, z czego pierwsze dwie oznaczają kraj, w którym obowiązuje dana waluta, a ostatnia litera jest inicjałem waluty. Ten trzyliterowy kod został oficjalnie zaakceptowany przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną.

Przykład: PLN
PL – kraj Polska
N – nowy polski złoty

Aktualnie niemal we wszystkich państwach obowiązuje podstawowa jednostka monetarna oraz jednostka mniejsza. Zazwyczaj standardowo w danym kraju w obiegu znajduje się 15 nominałów. W Polsce od kiedy został wprowadzony banknot 500 zł liczba nominałów wynosi 14.

Jak już wspomnieliśmy, obecnie najsłynniejszymi pod względem procentowego udziału w światowych transakcjach jest euro, funt brytyjski, jen japoński oraz chiński renminbi. Co ciekawe, nie są one wcale najbardziej wartościowe. Aktualnie najdroższą walutą na świecie jest dinar kuwejcki. Jest to waluta Kuwejtu, która została wprowadzona w 1961 roku. Na dzień dzisiejszy kurs dinara w przeliczeniu na złotówki do prawie 13 złotych. W Europie pierwsze miejsce niezmienne zajmuje w tej kategorii euro.

Która waluta jest dziś najtańsza? Obecnie jest to boliwar wenezuelski. Dla przykładu, jeden dolar przelicza się na wartość około 260 000 boliwarów. Historycznie jednak odnotowano najsłabszą walutę świata tuż po II wojnie światowej. Było to węgierskie pengo. Jego wartość z godziny na godzinę obniżała się kilkukrotnie. Zjawisko tak tanich walut bierze się stąd, że dany kraj emitujący daną walutę przechodzi załamanie gospodarcze. Aby zaradzić takiemu kryzysowi bank centralny dodrukowuje nowe pieniądze co sprawia, że istniejące już jednostki monetarne tracą gwałtownie na wartości.

– afgani (AFA) – w Afganistanie,
– lek (ALL) – w Albanii,
– dinar (DZD) – w Algierii,
– euro (EUR) – w Andorze,
– kwanza (AON) – w Angoli,
– dolar (XCD) – w Antigui i Barbudzie,
– gulden (ANG) – w Antylach Holenderskich,
– rial (SAR) – w Arabii Saudyjskiej,
– peso (ARS) – w Argentynie,
– dram (AMD) – w Armenii,
– manat (AZM) – w Azerbejdżanie,
– dolar (BSD) – w Bahamach,
– dinar (BHD) – w Bahrajnie,
– taka (BDT) – w Bangladeszu,
– dolar (BBD) – w Barbadosie,
– dolar (BZD) – w Belize,
– frank CFA (XOF) – w Beninie,
– ngultrum (BTN) – w Bhutanie,
– rubel białoruski (BYR) – w Białorusi,
– boliwiano peso (BOB) – w Boliwii,
– marka (BAM) – w Bośni i Hercegowinie,
– pula (BWP) – w Botswanie,
– real (BRL) – w Brazylii,
– dolar (BND) – w Brunei,
– lew bułgarski (BGN) – w Bułgarii,
– frank CFA (XOF) – w Burkini Faso,
– frank (BIF) – w Burundi,
– peso (CLP) – w Chile,
– juan (renminbi) (CNY) – w Chinach,
– kuna chorwacka (HRK) – w Chorwacji,
– frank CFA (XAF) – w Czadzie,
– korona czeska (CZK) – w Czechach,
– korona duńska (DKK) – w Danii,
– dolar (XCD) – w Dominice,
– peso (DOP) – w Dominikanie,
– frank (DJF) – w Dżibuti,
– funt egipski (EGP) – w Egipcie,
– dolar amerykański (USD) – w Ekwadorze,
– nakfa (ERN) – w Erytrei,
– korona estońska (EEK) – w Estonii,
– birr (ETB) – w Etiopii,
– dolar (FJD) – w Fidżi,
– peso (PHP) – w Filipinach,
– frank CFA (XAF) – w Gabonie,
– dalasi (GMD) – w Gambii,
– cedi (GHC) – w Ghanie,
– funt (GIP) – w Gibraltarze,
– dolar (XCD) – w Grenadzie,
– lari (GEL) – w Gruzji,
– dolar (GYD) – w Gujanie,
– quetzal (GTQ) – w Gwatemali,
– frank (GNF) – w Gwinei,
– frank CFA (XOF) – w Gwinei Bissau,
– frank CFA (XAF) – w Gwinei Równikowej,
– gourde (HTG) – w Haiti,
– lempira (HNL) – w Hondurasie,
– dolar (HKD) – w Hongkongu,
– rupia (INR) – w Indiach,
– rupia (IDR) – w Indonezji,
– dinar (IQD) – w Iraku,
– rial (IRR) – w Iranie,
– korona (ISK) – w Islandii,
– nowy szekel (ILS) – w Izraelu,
– dolar (JMD) – w Jamajce,
– jen japoński (JPY) – w Japonii,
– rial (YER) – w Jemenie,
– dinar (JOD) – w Jordanii,
– riel (KHR) – w Kambodży,
– frank CFA (XAF) – w Kamerunie,
– dolar kanadyjski (CAD) – w Kanadzie,
– rial (QAR) – w Katarze,
– tenge (KZT) – w Kazachstanie,
– szyling (KES) – w Kenii,
– som (KGS) – w Kirgistanie,
– dolar australijski (AUD) – w Kiribati,
– peso (COP) – w Kolumbii,
– frank (KMF) – w Komorach,
– frank CFA (XAF) – w Kongo,
– frank (CDF) – w Kongo – Republice Demokratycznej,
– won (KRW) – w Korei Południowej,
– won (WN) – w Korei Północnej,
– colon (CRC) – w Kostaryce,
– peso (CUP) – w Kubie,
– dinar (KWD) – w Kuwejcie,
– kip (LAK) – w Laosie,
– loti (LSL) – w Lesotho,
– funt (LBP) – w Libanie,
– dolar (LRD) – w Liberii,
– dinar (LYD) – w Libii,
– frank szwajcarski (CHF) – w Liechtensteinie,
– lit litewski (LTL) – w Litiwe,
– łat łotewski (LVL) – w Łotwie,
– denar (MKD) – w Macedonii,
– arial (MGA) – w Madagaskarze,
– pataca (MOP) – w Makau,
– kwacha (MWK) – w Malawi,
– rupia (MVR) – w Malediwach,
– ringgit (MYR) – w Malezji,
– frank CFA (XOF) – w Mali,
– dirham (MAD) – w Maroko,
– ugijja (MRO) – w Mauretanii,
– rupia (MUR) – w Mauritiusie,
– peso (MXN) – w Meksyku,
– SDR (XDR) – w MFW,
– dolar amerykański (USD) – w Mikronezji,
– lej (MDL) – w Mołdawii,
– euro (EUR) – w Monako,
– tugrik (MNT) – w Mongolii,
– metical (MZM) – w Mozambiku,
– kyat (MMK) – w Myanmarze ,
– dolar (NAD) – w Namibie,
– rupia (NPR) – w Nepalu,
– frank CFA (XOF) – w Nigerze,
– naira (NGN) – w Nigerii,
– cordoba oro (NIO) – w Nikaragui,
– korona norweska (NOK) – w Norwegii,
– frank CFP (XPF) – w Nowej Kaledonii,
– dolar (NZD) – w Nowej Zeladnii,
– rial (OMR) – w Omanie,
– rupia (PKR) – w Pakistanie,
– dolar amerykański (USD) – w Palau,
– balboa (PAB) – w Panamie,
– kina (PGK) – w Papui w Nowej Gwinei,
– guarani (PYG) – w Paragwaju,
– nowy sol (PEN) – w Peru,
– frank CFP (XPF) – w Polinezji,
– frank CFA (XAF) – w Republice Środkowoafrykańskiej,
– escudo (CVE) – w Republice Zielonego Przylądka,
– rubel rosyjski (RUB) – w Rosji,
– rand (ZAR) – w RPA,
– lej rumuński (RON) – w Rumunii,
– frank (RWF) – w Rwandzie,
– dolar (XCD) – w Saint Kitts i Nevis,
– dolar (XCD) – w Saint Lucia,
– dolar (XCD) – w Saint Vincent i Grenadynie,
– colon (SVC) – w Salwadorze,
– tala (WST) – w Samoa Zachodniej,
– euro (EUR) – w San Marino,
– dobra (STD) – w San Tome,
– frank CFA (XOF) – w Senegalu,
– dinar (CSD) – w Serbii i Czarnogórze,
– rupia (SCR) – w Seszelach,
– leone (SLL) – w Sierra Leone,
– dolar (SGD) – w Singapurze,
– szyling (SOS) – w Somalii,
– rupia (LKR) – w Sri Lance,
– lilangeni (SZL) – w Suazi,
– dinar (SDD) – w Sudanie,
– gulden (SRG) – w Surinami,
– funt (SYP) – w Syrii,
– funt szkocki (SCP) – w Szkocji,
– frank szwajcarski (CHF) – w Szwajcarii,
– korona szwedzka (SEK) – w Szwecji,
– somoni (TJS) – w Tadżykistanie,
– bat (THB) – w Tajlandii,
– nowy dolar (TWD) – w Tajwanie,
– szyling (TZS) – w Tanzanii,
– frank CFA (XOF) – w Togo,
– pa’anga (TOP) – w Tondze,
– dolar (TTD) – w Trynidadzie i Tobago,
– dinar (TND) – w Tunezji,
– lira turecka (TRY) – w Turcji,
– manat (TMM) – w Turkmenistanie,
– dolar australijski (AUD) – w Tuvalu,
– euro (EUR) – w strefie euro Unii Europejskiej,
– szyling (UGX) – w Ugandzie,
– hrywna ukraińska (UAH) – w Ukrainie,
– peso (UYU) – w Urugwaju,
– dolar amerykański (USD) – w Stanach Zjednoczonych Ameryki,
– som (UZS) – w Uzbekistanie,
– vatu (VUV) – w Vanuatu,
– euro (EUR) – w Watykanie,
– boliwar (VEB) – w Wenezueli,
– forint węgierski (HUF) – w Węgrzech,
– funt brytyjski (GBP) – w Wielkiej Brytanii,
– dong (VND) – w Wietnamie,
– frank CFA (XOF) -w Wybrzeżu Kości Słoniowej,
– dolar amerykański (USD) – na Wyspach Marshalla,
– dolar (SBD) – na Wyspach Salomona,
– dobra (STD) – na Wyspach Św. Tomasza i Książecej,
– kwacha (ZMK) – w Zambii,
– dolar (ZWD) – w Zimbabwe,
– dirham (AED) – w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Waluta