Jak założyć własną firmę?

Dla wielu osób otworzenie własnej działalności zdaje się być niezwykle skomplikowaną procedurą. Obawiają się oni ogromu formalności, stresu i odpowiedzialności. W rzeczywistości jednak założenie własnej firmy nie jest tak skomplikowanym przedsięwzięciem, jak mogłoby to się wydawać.

Obecne przepisy znacznie ułatwiają samo zarejestrowanie działalności gospodarczej. Zainteresowana osoba nie musi nawet wychodzić z domu, by dopełnić procedury otworzenia firmy. Cały proces jest maksymalnie uproszczony i wygodny dla Konsumenta. A wszystko to dzięki uruchomieniu Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Cały proces rejestrowania firmy powinniśmy zacząć od wybrania najodpowiedniejszej dla naszego przypadku formy działalności gospodarczej. W Polsce istnieje kilka możliwych wariantów – zaczynając od najprostszego, czyli jednoosobowej działalności gospodarczej, poprzez prostą spółkę cywilną lub nieco bardziej skomplikowaną spółkę osobową, na handlowych spółkach kapitałowych kończąc.

W praktyce jednak początkujący przedsiębiorcy, którzy dopiero rozpoczynają przygodę z własnym biznesem, decydują się na utworzenie jednoosobowej działalności gospodarczej lub – jeśli mają choć jednego wspólnika (obojętnie, czy jest nim osoba fizyczna, czy prawna) – na otworzenie spółki cywilnej.

W dzisiejszym artykule skupimy się jednak na pierwszym z tych dwóch wariantów działalności, czyli na jednoosobowej działalności gospodarczej. To właśnie ten rodzaj biznesu stał się w ostatnich czasach na tyle popularny, że wielu pracowników etatowych lub zatrudnionych na umowę cywilnoprawną (np. przedstawicieli handlowych) zdecydowało się na przetransformowanie własnego zatrudnienia na jednoosobowy biznes.

Sprawdź pożyczki pozabankowe dla firm.

Z drugiej strony jednak prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, z swym całym inwentarzem korzyści i profitów (np. kredyty dla firm), obkupione jest wysokim ryzykiem. Przedsiębiorca, który samodzielnie prowadzi swą firmę, musi liczyć się z tym, że spoczywa na nim całą odpowiedzialność za los własnego biznesu.

By przetrwać na rynku, musi on wykazać się wiedzą z zakresu finansów i rachunkowości, a także odwagą w momencie podejmowania strategicznych decyzji biznesowych. Zadanie to nie jest łatwe – zwłaszcza dla młodych i początkujących przedsiębiorców. Potwierdza to spory odsetek firm, które zawiesiły lub zamknęły swą działalność zaledwie po pierwszym roku istnienia na rynku (według bieżących danych – ok. 25% wszystkich nowo otworzonych firm).

Aktem prawnym, jaki reguluje kwestię prowadzenia działalności gospodarczej przez polskiego przedsiębiorcę, jest Ustawa z dnia 6. marca 2018 roku – Prawo przedsiębiorców. Dokument ten znajduje się w Dzienniku Ustaw na rok 2018, pod pozycją 646, a obowiązuje on od 30. kwietnia 2018 roku.

Podstawowe kwestie dotyczące działalności gospodarczej zostały uregulowane następująco:

§PODSTAWA PRAWNA

Art. 3. Pojęcie działalności gospodarczej
Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Art. 4. Pojęcie przedsiębiorcy
1. Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Art. 5. Wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej

1. Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia […].

3. Jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

Założenie jednoosobowej działalności gospodarczej stało się na przełomie ostatnich lat bardzo proste. Dzięki licznym ułatwieniom (m.in. zasadzie jednego okienka) przyszły przedsiębiorca nie musi udawać się do każdego urzędu z osobna – wystarczy, że wypełni jeden podstawowy wniosek, a jego firma zostanie uruchomiona.

Samo otworzenie działalności jest zupełnie bezpłatne i opiera się na wypełnieniu krótkiego wniosku CEIDG-1. To właśnie poprzez wypisanie tego druku przyszły przedsiębiorca określa dane swej nowo otwieranej firmy, wskazuje obraną branżę i klasyfikację działalności (kody PKD) oraz zaznacza, na jaką formę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych się decyduje (podatek wg skali, podatek liniowy, ryczałt lub karta podatkowa).

Jeszcze przez wypełnieniem wniosku o rejestrację firmy warto jest skorzystać z porady doradcy księgowego, który wskaże, jakie klasyfikacje działalności powinniśmy wpisać w odpowiedniej rubryce druku CEIDG-1 (np. C.11 – produkcja napojów lub J.58 – działalność wydawnicza) i na jaką najkorzystniejszą formę opodatkowania – w związku z obraniem przez nas konkretnej branży -powinniśmy się zdecydować.

Wniosek CEIDG

Wniosek CEIDG-1 ten pełni także – oprócz czysto rejestracyjnej – dodatkowe funkcje. Dzięki jego wypełnieniu składamy także:

• wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON,
• zgłoszenie identyfikacyjne (albo aktualizacyjne) do naczelnika urzędu skarbowego NIP,
• zgłoszenie (albo zmianę zgłoszenia) płatnika składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,
• oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników.

Poniżej przedstawiamy cztery sposoby na złożenie wniosku o zarejestrowanie firmy, z których każdy zainteresowany może wybrać najbardziej wygodny i interesujący go wariant.

Samo złożenie i potwierdzenie wniosku o zarejestrowanie firmy nie zamyka całej procedury zakładania jednoosobowej działalności gospodarczej. Zaraz po zarejestrowaniu firmy należy udać się do właściwego urzędu skarbowego – po to, by dokonać rejestracji przedsiębiorcy jako podatnika podatku VAT. W tym celu konieczne będzie wypełnienie i złożenie specjalnego formularza VAT-R.

Warto jednak wiedzieć, że nie każdy przedsiębiorca musi zostać „vatowcem”, czyli płatnikiem podatku VAT. Przypadki, w których dany przedsiębiorca może liczyć na zwolnienie z obowiązku podatkowego, opisane zostały w art. 43 oraz 113. Ustawy z dnia 11. marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Co równie ważne, przedsiębiorca, który wraz ze składaniem wniosku o rejestrację firmy nie złożył w urzędzie formularzu ZUS ZUA lub ZUS ZZA zgłaszającego zainteresowanego do ubezpieczenia społecznego, będzie musiał dopełnić owych formalności bezpośrednio w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w terminie do siedmiu dni od momentu założenia firmy.