Czy ratę kredytu można wliczyć w koszty?

Wielu z nas zastanawia się nad tym, co tak naprawdę można wliczyć w firmowe koszty. Czy wydatkiem kwalifikującym się do tego grona jest rata kredytu? A jeśli tak, w jaki sposób rozliczyć ową ratę z fiskusem? Na te i wiele innych pytań postaramy się odpowiedzieć w dzisiejszym artykule.

Prowadzenie firmy w dzisiejszych czasach to naprawdę nie lada wyzwanie. Przepisy podatkowe co rusz się zmieniają, stabilność rynku pozostawia wiele do życzenia, a rosnąca w zastraszającym tempie konkurencja spędza sen z powiek. Nic więc dziwnego w tym, że polscy biznesmeni i polskie biznesmenki próbują wszystkiego, by jak najmniej stracić i utrzymać się na powierzchni.

Ze statystyk wynika, że zaledwie 10% firm utrzymuje się na rynku dłużej niż rok. By utrzymać swą płynność i stabilność finansową, trzeba przede wszystkim mieć pomysł na biznes, nie bać się marzyć i co najważniejsze – znać się na podatkach. Dzięki rozsądnie i przemyślanie prowadzonej księgowości niemal każde przedsiębiorstwo ma szansę na przetrwanie.

Jednym z tricków, jakie stosują polscy przesiębiorcy, jest logistyczne rozplanowywanie wydatków i „wrzucanie” ich sporej części w koszty. Chodzi oczywiście o wliczanie wydatków w zakres kosztów uzyskania przychodów. Proces ten to tak zwana amortyzacja służąca zbijaniu podatku dochodowego opłacanego na rzecz fiskusa. 

Czym są koszty uzyskania przychodu?

Koszty uzyskania przychodu to nic innego, jak wydatki, które poniósł dany przedsiębiorca (lub przedsiębiorstwo) w związku z prowadzoną działalnością. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że koszty te to niezbędne wydatki, bez których niemożliwe byłoby uzyskanie przez firmę dochodu. Oczywiście to, co jest niezbędne, to już kwestia względna. 

Dla jednych wydatkiem niezbędnym do funkcjonowania biznesu jest zakup przyborów biurowych, dla innych natomiast – kupno nowego samochodu. Wszystko to jednak, jeśli odpowiednio umotywowane, zaliczone zostanie do kosztów uzyskania przychodów. Im więcej tych umotywowanych kosztów, tym większą sumę będzie można odliczyć od podatku dochodowego. 

Tłumacząc definicję kosztów uzyskania przychodu jeszcze prościej, można powiedzieć, że koszty te są różnicą między całkowitym przychodem firmy (na przykład w danym miesiącu) a rzeczywistym dochodem (w tym samym okresie). 

Po więcej szczegółów w tej kwestii odsyłamy do naszego artykułu poświęconego różnicy między dochodem a przychodem: https://www.zadluzenia.com/dochod-a-przychod/

Co można wliczyć w koszty? – Podstawa prawna

Aktem prawnym, jaki reguluje zakres wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodu, jest Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokument ten wszedł w życie wraz z początkiem 1992 roku. Jego znowelizowaną treść odnaleźć można w Dzienniku Ustaw nr 80 na rok 1991, pod pozycją 350. 

W dokumencie tym kwestia kosztów uzyskania przychodu została wyjaśniona następująco:

Gdy zajrzymy do przywołanego w ustawie artykułu 23., dowiemy się, iż rata kredytu nie może zostać uznana za koszt uzyskania przychodu. Oczywiście polskie prawo zakłada pewne odstępstwa od tej reguły. Jakie? O tym w ustawie:

Czy ratę kredytu można wliczyć w koszty?

Jak wynika z wyżej przytoczonej przez nas postawy prawnej, raty kredytu (nawet firmowego!) nie można wliczyć w koszty uzyskania przychodu. Można natomiast „wrzucić w koszty” samą wartość skapitalizowanych odsetek kredytu lub pożyczki. Cała rata – zarówno część kapitałowa, jak i odsetkowa – nie mogą zostać uwzględnione w kosztach przedsiębiorstwa. 

Oprócz odsetek możliwe jest także wliczenie koszty innych opłat związanych z kredytem, na przykład opłat bankowych, prowizji czy ubezpieczenia kredytu. Konieczne jest jednak, by wszystkie te opłaty, a przede wszystkim sam kredyt, związane były z finansowaniem działalności. 

Co więcej, na zaliczenie raty kredytu w koszty uzyskania przychodu mogą liczyć ci biznesmeni, którzy swój kredyt firmowy zaciągnęli w obcej walucie (tzw. kredyt walutowy). Stanie się tak, pod warunkiem że:

1. w związku ze spłatą kredytu zwrócili oni kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanego finansowania;
2. otrzymali środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonego kredytu. 

W takim wypadku za koszt zostanie uznana różnica między kwotą udzielonego kredytu a kwotą zwróconego kapitału (lub odwrotnie).

Podsumowanie