Częściowa niezdolność do pracy – renta

Wysokość renty z tytułu niezdolności do pracy, jaką Zakład Ubezpieczeń Wypłaca uprawnionemu świadczeniobiorcy, uzależniona jest od zarobków, jakie osiągnął on w latach swej pracy, a także od corocznie wyliczanej przez państwo kwoty bazowej. Aby ustalić wysokość swej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, należy dodać do siebie następujące wartości:

• 24% corocznie wyliczanej przez państwo polskie kwoty bazowej (przeciętnego wynagrodzenia, od którego odliczone zostały składki społeczne). Od 1 marca 2023 roku kwota bazowa wynosi 5540,25 zł (24% od tej wartości daje więc odpowiednio 1329,66 zł);
• 1,3% podstawy wymiaru, czyli po prostu zarobków, jakie osiągnęliśmy w każdym roku składkowym naszej pracy – z uwzględnieniem pełnych miesięcy pracy; do obliczeń tych możemy wykorzystać zarobki z wybranego przez nas okresu:
  * 10 kolejnych lat kalendarzowych wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych, które poprzedzały rok zgłoszenia się po rentę,
  * 20 lat kalendarzowych bezpośrednio poprzedzających rok zgłoszenia się po rentę;
• 0,7 podstawy wymiaru, czyli zarobków za każdy rok nieskładkowy w naszym stażu pracy zarobkowej; do obliczeń możemy wykorzystać zarobki z jednego z powyżej wskazanych okresów;
• 0,7% podstawy wymiaru stażu hipotecznego, czyli hipotetycznie osiągniętych przez nas w przyszłości zarobków za każdy rok, którego brakuje nam do uzyskania pełnych 25 lat stażu ubezpieczenia – licząc od dnia, w którym złożono wniosek o rentę, do dnia, w którym osiągnęlibyśmy 60 lat.

Wynik, który osiągniemy, będzie wartością renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. By poznać wartość renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, należy wyliczyć 75% kwoty tej właśnie renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Sprawdź oferty pożyczek bez baz oraz pożyczek dla zadłużonych.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami osobą niezdolną do pracy jest ten, kto całkowicie lub częściowo utracił możliwość (zdolność) do wykonywania pracy zarobkowej – a wszystko to wskutek naruszenia sprawności organizmu. Przepisy określają dwa rodzaje niezdolności do pracy – całkowitą oraz częściową. Pierwszy z nich odnosi się do tych, którzy w związku ze swoim stanem zdrowia całkowicie utracili możliwość wykonywania jakiejkolwiek pracy zarobkowej, a o przypadku tym piszemy szerzej w artykule Całkowita niezdolność do pracy – renta. Częściowa niezdolność do pracy orzekana jest natomiast wtedy, gdy wnioskodawca utracił możliwość wykonywania swej pracy – ale tylko tej, która jest zgodna z posiadanymi przez niego kwalifikacjami zawodowymi i dotychczasowo uprawianym zawodem. Sprawdź także oferty pożyczek na dowód.

Kwestię niezdolności do pracy reguluje Ustawa z dnia 17. grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która znajduje się w Dzienniku ustaw z 1998 roku nr 162, pod pozycją 1118. Definicja niezdolności do pracy według podstawy prawnej brzmi następująco:

Renta dla osób z orzeczoną częściową niezdolnością do pracy jest specjalnym świadczeniem pieniężnym, którego wypłacaniem zajmuje się Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wydanie renty ma pomóc osobom, które wskutek pogorszenia się sprawności organizmu, nie mogą podejmować pracy zarobkowej w swoim zawodzie. Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy przysługuje każdemu, kto spełni łącznie trzy warunki:

1. jest niezdolny do pracy;
2. jego niezdolność do pracy powstała we wskazanych przez ustawodawcę okresach składkowych lub nieskładkowych, a jeżeli już po ich ostaniu – nie później niż terminie 18 miesięcy od chwili tego ustania;
3. posiada wymagany okres składkowy i nieskładkowy, adekwatny do wieku, w którym powstała niezdolność do pracy.

Jeśli jednak dany wnioskodawca nie posiada wymaganego okresu składkowego, bowiem jego niezdolność do pracy powstała w czasie pobierania przez niego nauki, może on liczyć na wypłacenie renty socjalnej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Sprawdź nasz ranking najlepszych pożyczek dla rencistów.

Aby otrzymać rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, należy złożyć we właściwym oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o przyznanie świadczenia wraz z kompletem niezbędnych dokumentów. Należy jednak pamiętać, że do otrzymania renty nie wystarczy jedynie orzeczenie o niezdolności do pracy. Dany wnioskodawca musi posiadać odpowiedni staż ubezpieczeniowy, czyli wykazać się wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym, adekwatnym do wieku powstania niezdolności do pracy.

Warto jednak dodać, że w przypadku, gdy niezdolność do pracy powstała powyżej 30. roku życia, pięcioletni okres musi przypadać na czas ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Jeśli natomiast niezdolność do pracy powstała w czasie pobierania nauki (także na uczelni wyżej, a ponadto – w trakcie trwania studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej), żaden minimalny okres składkowy i nieskładkowy nie będzie wymagany, bowiem wnioskodawca będzie mógł liczyć na przyznanie renty socjalnej.

Aby otrzymać rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, należy przede wszystkim złożyć w ZUS-ie odpowiedni wniosek (druk ZUS ERN), który dostępny jest nie tylko w każdym oddziale Zakładu, lecz i na stronie internetowej ZUS-u.

Źródło:

https://www.zus.pl/renta-z-tytulu-niezdolnosci-do-pracy