Świadczenie pielęgnacyjne – najważniejsze informacje

Świadczenie pielęgnacyjne jest rodzajem specjalnej, państwowej pomocy pieniężnej, o jaką ubiegać się osoby opiekujące się niepełnosprawnym członkiem rodziny. Przywilej pobierania świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje wszystkim tym, którzy zmuszeni zostali do rezygnowania z zatrudnienia lub z innej pracy zarobkowej w celu podjęcia opieki nad poważnie niepełnosprawnym krewnym. Polskie przepisy określają wiele wymogów, których spełnienie jest koniecznym warunkiem przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. W dalej części artykułu przedstawimy, kto może liczyć na wypłatę świadczenia i jakie są obecne stawki.

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje konkretnym i prawnie wytyczonym osobom. Są to przede wszystkim ci, którzy sprawują opiekę nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności. Osoby te muszą udzielać stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy krewnemu w związku ze znacznie ograniczoną możliwością jego samodzielnej egzystencji i potrzebą ciągłego współudziału opiekuna w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Oczywiście by móc ubiegać się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, niepełnosprawny krewny musi legitymować się odpowiednim orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Mimo spełnienia wszystkich niezbędnych do przyznania nam świadczenia warunków, bywa tak, iż państwo odmówi nam wypłacanie świadczenia. W świetle obowiązujących przepisów bowiem świadczenie nie może zostać przyznane, gdy ubiegający się o nie opiekun ma ustalone prawo do:

Również ci opiekunowie, którzy mają przyznane prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, nie mogą liczyć na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego. Co więcej, prawo do świadczenia nie przysługuje także w przypadku tych chorych, którzy pozostają w związku małżeńskim, chyba że sam współmałżonek także legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Niestety świadczenie pielęgnacyjne nie może być także przyznane choremu, który umieszczony został umieszczony w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem:

1. rodziny zastępczej spokrewnionej;
2. rodzinnego domu dziecka;
3. specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczym (jeśli chory korzysta w nim z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu).

Jeśli opiekun osoby wymagającej opieki ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury lub do dodatku do zasiłku rodzinnego, również nie przysługuje mu prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. Co więcej, na wypłacenie świadczenia nie mogą liczyć także ci, którzy za granicą uprawnieni zostali do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką nad niepełnosprawnym. Sytuacja ulegnie zmianie, jeśli przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowić będą inaczej.

Wszelkie świadczenia i zasiłki rodzinne – a więc także świadczenia pielęgnacyjne – wypłacane są przez ośrodki pomocy społecznej lub odpowiednie urzędy. By złożyć wniosek przyznanie świadczenia, należy udać się do właściwego, najbliższego względem miejsca zamieszkania, miejskiego lub gminnego ośrodka pomocy społecznej. Niekiedy jednak punkty obsługi świadczeń rodzinnych znajdują się w urzędach gminnych lub miejskich. Świadczenie pielęgnacyjne przyznaje się na czas nieokreślony. Sytuacja ta ulega zmianie, jeśli orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane nas czas określony. W tym drugim wypadku prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustala się więc do ostatniego dnia miesiąca, w którym upływa termin ważności orzeczenia.

By otrzymać prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, spełnić należy kilka ustawowo wskazanych wytycznych. Uprawniony interesant powinien zwrócić się do odpowiedniego ośrodka pomocy społecznej, przedstawiając pracownikom komplet niezbędnych dokumentów. W celu otrzymania świadczenia w danym ośrodku pomocy społecznej należy przedłożyć następujące dokumenty:

Warto także dodać, że jeśli wnioskodawca będzie ubiegał się o zgłoszenie do ubezpieczenia emerytalno-rentowego, powinien dostarczyć wraz z wnioskiem oryginały dokumentów, które potwierdzają okresy składkowe. Chodzi m.in. o świadectwa pracy, karty zasiłkowe i świadectwa ukończenia szkoły.

Polskie prawo zakłada, iż warunkiem otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego jest to, by niepełnosprawność osoby potrzebującej pomocy opiekuna powstała przed ukończeniem 18. roku życia, lub przed ukończeniem 25. roku życia – jeśli dana osoba uczy się w szkole lub studiuje. Trybunał Konstytucyjny wyroku z 2014 r. stwierdził, że uzależnienie prawa do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego od wieku, w którym powstała niepełnosprawność podopiecznego, jest niezgodne z Konstytucją. Niestety, wyrok ten do dziś dzień pozostał niewykonany. Co to oznacza? Niestety tyle, że jeśli niepełnosprawność powstanie kilka miesięcy po ukończeniu przez daną osobę pełnoletności, jej opiekun nie otrzyma prawa do świadczenia rodzinnego. W przypadku młodzieży studiującej limit podwyższony jest do 25. roku życia.

1. Świadczenie pielęgnacyjne jest rodzajem specjalnej, państwowej pomocy pieniężnej, o jaką ubiegać się osoby opiekujące się niepełnosprawnym członkiem rodziny.
2. Świadczenie przysługuje osobom, które muszą udzielać stałej lub długotrwałej opieki krewnemu. Przyczyną do powstania takiego obowiązku jest znacząco ograniczona możliwość samodzielnej egzystencji chorego. Co więcej, chory powinien wykazywać potrzebę ciągłego współudziału opiekuna w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
3. By móc ubiegać się o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, niepełnosprawny krewny musi legitymować się odpowiednim orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
4. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje matce albo ojcu niepełnosprawnego. Co więcej, wypłaca się je faktycznemu opiekunowi chorego, członkowi zastępczej rodziny spokrewnionej lub innym osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny.
5. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wtedy, gdy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do dnia ukończenia przez nią 18. roku życia. W przypadku pobierania nauki w szkole lub na uczelni wyższej – nie później niż do chwili ukończenia 25. roku życia.
6. Opiekunowie, którzy mają przyznane prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub zasiłku dla opiekuna, nie mogą liczyć na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego.
7. Obecnie kwota świadczenia pielęgnacyjnego wynosi 2458 zł. 
8. By złożyć wniosek o przyznanie świadczenia, należy udać się do najbliższego względem miejsca zamieszkania ośrodka pomocy społecznej.
9. Świadczenie pielęgnacyjne zwykle przyznaje się na czas nieokreślony. Sytuacja ulega zmianie, gdy orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane nas czas określony.
10. Świadczenie pielęgnacyjne przysługujące za niepełne miesiące kalendarzowe wypłaca się w wysokości 1/30 świadczenia pielęgnacyjnego za każdy dzień. Należną kwotę świadczenia zaokrągla się do 10 groszy w górę.

Źródła:

https://mops.com.pl/

https://www.gov.pl/