Komornik skarbowy – najważniejsze informacje

Stanowisko komornika skarbowego wciąż jest dla wielu z nas zagadką. Zdarza się, że zostaje on mylony z komornikiem sądowym. W rzeczywistości jednak oba stanowiska podlegają innym regulacjom prawnym i dotyczą odrębnego zakresu obowiązków. Sprawdź, czym dokładnie zajmuje się komornik skarbowy.

KOMORNIK SKARBOWY – DEFINICJA

Komornik skarbowy zajmuje jedno z czołowych stanowisk koordynujących w Urzędzie Skarbowym – jest kierownikiem Działu Egzekucyjnego.

Naczelnym zadaniem komornika skarbowego jest przymusowe ściąganie zaległych należności pieniężnych na rzecz skarbu państwa.

Podmiotem, wobec którego komornik skarbowy ma prawo zastosować ową procedurę egzekucji administracyjnej, jest osoba niewywiązująca się z zobowiązań pieniężnych zaciągniętych wobec instytucji podległych administracji państwowej.

CZYM SIĘ ZAJMUJE KOMORNIK SKARBOWY?

Oprócz przymusowego ściągania zaległości komornik skarbowy (nazywany także poborcą skarbowym lub egzekutorem) kieruje i kontroluje pracę pozostałych pracowników Działu Egzekucyjnego, a przede wszystkim – ponosi pełną odpowiedzialność za pracę całego Działu.

Wytyczne pracy komornika skarbowego określone zostały w Ustawie z dnia 17. czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Poborca skarbowy ma prawo ścigać Zobowiązanych, którzy nie wywiązali się z zapłacenia m.in.: podatku dochodowego od osób fizycznych lub prawnych, podatku od towarów i usług, podatku od nieruchomości lub podatku rolnego.

Masz komornika? Sprawdź pożyczkę w Rapida Money – do 25 000 zł na spłatę zaległych zobowiązań.

Oprócz wyżej wymienionych zobowiązań egzekutor ma prawo ściągać należności dotyczące zaległych składek ZUS i KRUS, a także mandatów, grzywn i kar pieniężnych wymierzonych przez organy administracji publicznej.

Warto też wspomnieć o nieuregulowanych opłatach za abonament radiowo-telewizyjny i akcyzy od produktów tytoniowych i alkoholowych – za ich ściągnięcie od Zobowiązanego także odpowiada komornik skarbowy.

Co więcej, komornik skarbowy działa na podstawie wydanego przez wierzyciela tytułu wykonawczego. Zanim jednak taki tytuł trafi do Działu Egzekucji Urzędu Skarbowego, wierzyciel ma obowiązek pisemnie upomnieć Zobowiązanego o konieczności wywiązania się z zaległości.

CO MOŻE ZAJĄĆ KOMORNIK SKARBOWY?

Najprostszym i naczęściej stosowanym sposobem egzekwowania należności przez komornika skarbowego jest pobranie gotówki.

Zdarza się także tak, iż poborca jest zmuszony zająć wynagrodzenie za pracę Zobowiązanego. Ma on do tego prawo, o ile owa pensja przekracza minimalne wynagrodzenie (czyli obecnie około 1533 zł netto).  Kwota ta bowiem jest prawnie wolna od potrąceń.

Kolejnym sposobem egzekwowania należności jest zajęcie świadczenia z ZUS. Poborca skarbowy pobiera zwykle ok. 30% kwoty świadczenia.

Egzekutorzy praktykują także zajęcie rachunku bankowego Zobowiązanego lub jego wierzytelności z tytułu zwrotu nadpłat podatku dochodowego.Ostatnią drogą egzekucji jest natomiast zajęcie ruchomości i nieruchomości.

Bywa tak, że Zobowiązany nie dysponuje niczym, co mogłoby zostać zajęte przez komornika skarbowego w ramach egzekucji administracyjnej – stracił prace, nie wykazuje przychodów ze świadczeń socjalnych, nie posiada środków na koncie.

W takich wypadkach poborca musi udać się do domu Zadłużonego celem dokładnego ustalenia jego sytuacji majątkowej. Przygotowując raport, komornik ma prawo wystosować do wierzyciela pytania o znajomość ukrywanych szczegółów finansowej sytuacji Zobowiązanego.

Gdy żadne próby podjęcia się egzekucji administracyjnej się nie powiodą, następuje zbieg egzekucji skarbowej i sądowej. Specjalny wniosek komorniczy trafia do sądu, gdzie orzeka się dalsze postępowanie wobec Zobowiązanego.

KOMORNIK SKARBOWY A KOMORNIK SĄDOWY

Komornik sądowy i komornik skarbowy to dwa zupełnie odrębne stanowiska. Różni je od siebie nie tylko zakres obowiązków i działań, lecz przede wszystkim – podstawa prawna.

Komornicy sądowi działają na mocy Ustawy z dnia 29. sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji. Komorników skarbowych dotyczy natomiast Ustawa z dnia 17. czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Poborcy skarbowi zajmują się sprawami dotyczącymi zaległych należności pieniężnych względem instytucji podległych administracji państwowej. Z kolei komornika sądowego nie dotyczą należności obciążające skarb państwa. Jego rolą jest egzekwowanie należności cywilnych – a więc tych, których wierzycielami nie są organy państwowe, lecz prywatne.

Oba stanowiska komorników znacznie różnią się też w kwestii zarobków i formalnych wytycznych pracy. I tak na przykład na mocy ustawy z 1997 roku komornicy sądowi stali się niezależnymi finansowo przedsiębiorcami.

Przestali oni podlegać sądom rejonowym i przenieśli się do prywatnych kancelarii. Z drugiej jednak strony zostali oni obarczeni wszelkimi kosztami funkcjonowania swych biur, zyskali możliwość pracy „na własną rękę”.

Tak więc jeśli komornik sądowy chce zarabiać więcej – może pracować więcej. Jego aktywnością, jako prywatnego przedsiębiorcy, nikt nie ma prawa sterować.

Komornicy skarbowi są pod tym względem w o wiele gorszej sytuacji. Pełnią oni rolę funkcjonariusza państwowej administracji, a więc są urzędnikami na etacie.

Pensja poborców skarbowych nie zależy od ilości wykonywanej przez nich pracy – jest ona podporządkowana rządowym wytycznym, które zawarte zostały w akcie o nazwie:

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 29. stycznia 2016 r. w sprawie określenia stanowisk urzędniczych, wymaganych kwalifikacji zawodowych, stopni służbowych urzędników służby cywilnej, mnożników do ustalania wynagrodzenia oraz szczegółowych zasad ustalania i wypłacania innych świadczeń przysługujących członkom korpusu służby cywilnej. (Dz.U. 2016 poz. 125)

KTO MOŻE ZOSTAĆ KOMORNIKIEM SKARBOWYM?

Wspomniane wcześniej Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów nakłada na komorników skarbowych obowiązek posiadania wykształcenia wyższego.
Innymi warunkami przyjęcia na stanowisko poborcy skarbowego są:

1. niekaralność;
2. znajomość podstawy prawnej dotyczącej postępowania egzekucyjnym w administracji ;
3. odporność na stres i komunikatywność.

Dodatkowymi atutami w trakcie trwania rekrutacji na stanowisko komornika skarbowego mogą być:

1. doświadczenie w pracy windykacyjnej;
2. posiadania prawa jazdy kat. B;
3. umiejętność obsługi wybranych programów komputerowych.

ILE ZARABIA KOMORNIK SKARBOWY?

Komornik skarbowy, jako urzędnik pracujący na etacie, posiada dochody z góry określone poprzez rządowe wytyczne. Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 2016 r. ustala, iż na stanowisku poborcy podatkowego obowiązuje mnożnik kwoty bazowej w wysokości od 1,0 do 4,2.

Przyjmując, iż na obecną chwilę stopa bazowa w Polsce wynosi 1873,84 zł brutto, miesięczne wynagrodzenie komornika skarbowego może wynosić:

• najmniej: 1,0 x 1873,84 zł brutto = 1873,84 zł brutto (a więc 1523,45 zł netto);
•  najwięcej: 4,2 x 1873,84 zł brutto = 7870,13 zł brutto (a więc 6398,48 zł netto).

W praktyce jednak większość komorników skarbowych może liczyć na wynagrodzenie wysokości 1600-1800 złotych netto. Z każdym kolejnym rokiem stażu ich pensja powinna być sukcesywnie podwyższana.

Pytania i odpowiedzi

Czy komornik skarbowy pełni te same zadania co komornik sądowy?

Komornik sądowy i komornik skarbowy to dwa zupełnie odrębne stanowiska. Różni je od siebie nie tylko zakres obowiązków i działań, lecz przede wszystkim – podstawa prawna. Komornik skarbowy zajmuje się ściganiem należności, jakie Dłużnik poczynił wobec instytucji państwowych (lub podmiotów współpracujących z nimi). Komornik sądowy natomiast zajmuje się należnościami cywilnymi – a więc na przykład windykacją nieopłaconych chwilówek.

Jakie środki komornik skarbowy może zastosować wobec dłużnika?

Naczęściej praktykowanym sposobem egzekwowania należności przez komornika skarbowego jest pobranie gotówki.  Zdarza się także tak, iż poborca jest zmuszony zająć wynagrodzenie za pracę Zobowiązanego (o ile owa pensja przekracza minimalne wynagrodzenie – obecnie 1633 zł netto miesięcznie).

Niekiedy komornik zajmuje świadczenia z ZUS, pobierając zwykle ok. 30% kwoty świadczenia. Co więcej, egzekutorzy praktykują także zajęcie rachunku bankowego Zobowiązanego lub jego wierzytelności z tytułu zwrotu nadpłat podatku dochodowego. Ostatnią i najbardziej bolesną dla dłużnika drogą egzekucji jest zajęcie ruchomości i nieruchomości.

Podsumowanie